Van Nikko naar Hakone, een reisdag
Vanochtend konden we rustig opstaan in ons fijne hotel in Nikko. Onze must sees hebben we af kunnen vinken en gezien de drukte in het openbaar vervoer en op de weg had het niet zoveel zin meer om grotere afstanden af te leggen om nog wat te gaan bekijken. Geen straf want toen we de gordijnen openden zagen we dat het weer erg slecht was.
Op ons gemakje hebben we onze spulen ingepakt, ons ontbijtje gegeten en ons vervolgens naar het station laten brengen. De treinreis verliep weer soepel en vlot waarbij we 2x over moesten stappen. Als laatste zouden we een bus moeten nemen voor ruim een half uur richting onze Ryokan (traditioneel Japans guesthouse). Daar hadden we met onze zware tassen niet zo’n zin in, dus we namen een taxi. Ook hier in Hakone is het erg druk. Hakone is een bergdorp wat over meerdere kleine centra beschikt, gelegen tegen een berg. Het is allemaal heel smal en voelt knus aan.
De taxi dropt ons ergens en we moeten nog even zoeken waar ons onderkomen nu ligt. Gelukkig worden we geholpen door een aardige man. Hier spreekt men echt nauwelijks Engels. Een paar woorden, maar that’s it. Het is inmiddels 15.45 uur en we kunnen pas om 16.00 uur inchecken. En aangezien de Japanners nogal van de klok zijn, moeten we dus ook echt even wachten. We raken ondertussen aan de praat met een Australisch stel dat ons wat tips geeft. Ook hier blijkt het nagenoeg onmogelijk om ergens een hapje te eten. De restaurantjes hebben vaak maar 3 of 4 tafels staan. Het stel wijst ons de weg naar de supermarkt en we wisselen nog wat ervaringen uit voordat zij hun weg naar Tokyo vervolgen. Wij gaan ondertussen alvast even de wijk verkennen. Nou ja wijk.. De straat met wat restaurantjes (allemaal vol of dicht), de 2 supermarktjes (Lawson en 7-Eleven) en wat bakkertjes.
Toch eerst maar terug om in te checken. De aardige meneer van de Ryokan probeert ons in zijn beste Engels uit te leggen hoe we naar de belangrijkste bezienswaardigheden komen enz. We kunnen er amper een touw aan vast knopen, maar het gebaar is lief. Vervolges laat hij de Ryokan zien en brengt hij ons naar onze kamer. We moeten als eerste onze schoenen uit doen. Er staan slippers klaar die we aan moeten. Moet je naar het (gedeelde) toilet, dan staan er in de toiletruimte andere slippers voor je klaar. Er is geen echte douche, maar een bad uit een natuurlijke warm water bron (onsen). Hoe de gebruiken hier voor zijn moeten we nog even uitvinden…
Onze kamer is klein en traditioneel Japans. Het bed bestaat uit 2 matrasjes op de grond. We moeten op de grond zitten en onze tassen kunnen amper de kamer in. Ook hier moeten onze slippers uit. Er liggen kimono’s voor ons klaar die we moeten gebruiken als we willen baden in de onsen. We hebben tijdens onze reis maar 1 mogelijkheid om de onsen uit te proberen en dat is hier. Dus we besluiten even een kort filmpje te kijken over hoe de gebruiken zijn bij dit ritueel.
Bij de onsen zijn mannen en vrouwen gesplitst. Je zit namelijk in je nakie in dat bad. Je komt eerst in een kleine ruimte waar je je uit kan kleden en je kimono en handdoek in een mandje achter kan laten. Vervolgens kom je in de ruimte met het bad. Hier staat mini krukjes waar je op moet gaan zitten om jezelf grondig te wassen. Ben je helemaal schoon dan mag je het bad in.
Zowel Dirk als ik hadden mazzel want we waren alleen in de onsen. Bij Dirk was de temperatuur van het bad prima, die van mij zat tegen het kookpunt. Toen mijn huid na 5 minuten zo rood als een kreeft was hield ik het voor gezien. Een leuke ervaring was het wel.
Inmiddels is het alweer bijna bedtijd en zit ik op mijn dunne matrasje dit stuk te typen. Ik ben benieuwd hoe lang onze ruggen dit leuk vinden…
Morgen hopen we een glimp op te vangen van Mount Fuji, maar dat kan nog wel eens lastig worden gezien de bewolking. We gaan het zien (of niet)!
