van Kyoto naar Kyosan

Goh wat vliegt de tijd… We zijn al weer toe aan onze een na laatste stop. Eentje wat volgens veel reizgers een hoogtepunt moet zijn. We zijn reuze benieuwd!

Nadat alle spullen weer in de tas zitten checken we uit en nemen we een taxi naar Kyoto station. We hebben een rit voor de boeg waarin we 4x over moeten stappen en met de taxi skippen we een 5e keer. Hoe verder we zijn op onze route, hoe rustiger het wordt in de trein. In de laatste trein zitten we ruim een uur en dat is geen straf. De trein moet een berg op en geeft ons prachtige uitzichten op kleine dorpjes, de herfstkleuren en diepe dalen. Het laatste stuk van de reis gaan we met een kabelbaan steil omhoog. Als we uitstappen merken we direct dat het een stuk frisser is hier. We moeten nog een laatste stuk met de bus en gaan op zoek naar onze tempel.

We vinden deze gelukkig snel en een monnik neemt ons gelijk mee. Onze schoenen laten we weer achter en ruilen we in voor prachtige slippers. We krijgen eerst een korte rondleiding. Het gebouw is prachtig en oud. Onze kamer bestaat uit een paar delen en voelt verrassend ruim. Uiteraard zitten we en slapen we weer op de grond. We hebben nog een paar uurtjes voordat we om 18.00 het diner geserveerd krijgen, dus we aan gelijk de omgeving even verkennen.

Koyasan is een aan eenschakeling van tempels en heiligdommen. De tempels staan er prachtig bij omringd met de mooie herfstkleuren. Morgen gaan we naar grootste begraafplaats van Japan waar duizenden lantaarns eeuwig brandend gehouden worden.

Voor nu gaan we terug naar onze tempel. Om 18.00 uur komt een monnik het geheel vegetarische diner serveren. We hebben geen idee wat we allemaal zullen eten. We zien in tempura gebakken groenten, gegrilde groenten (allemaal koud geserveerd), bouillon met groenten en noedels en nog wat andere ondefinierbare dingen. Ik vond de meeste dingen best lekker, Dirk had er iets meer moeite mee. Terwijl dat wij aan het eten waren, werden de foutons voor de nacht klaargelegd. Het is inmiddels aardig fris buiten en dus ook binnen. Vloerverwarming, isolatie en centrale verwarming kennen ze hier niet (haha). We hebben gelukkig 2 kacheltjes op kerosine die we aan kunnen maken.

Na het diner zijn onze ruggen en benen stram en willen we nog een rondje wandelen. Al snel zien we dat wanneer het donker is, je niks meer te zoeken hebt buiten. Het is compleet uitgestorven hier. Alles is dicht. Na een kort rondje dus maar terug naar de kamer waar we ons klaarmaken voor de nacht. Om 06.30 uur worden we verwacht bij de ochtend meditatie en om 07.30 uur wordt ons ontbijt gerserveerd. Iets zegt me dat deze niet uit vers gebakken croissants zal bestaan…