Tweede dag in Tokyo

Na weer een goede nacht slaap was het tijd voor dag 2 in Tokyo. Al een paar maanden geleden hebben we online tickets gekocht voor Teamlab Planets, een museum voor moderne kunst. We nemen de bus en stappen 20 minuten later in buurt uit. Na nog een paar minuten lopen in een nietszeggend gedeelte staan we ineens voor de ingang. We mogen weer lekker in de rij gaan staan voor ons tijdslot (Japanners maken overal keurige rijen van; voor de bus, trein, restaurant enz.). Het is weer een stralende dag met volle bak zon en 23 graden. Helemaal prima om even in de rij te moeten staan.

Eenmaal binnen krijgen we allemaal instructies. We moeten onze schoenen en sokken uitdoen en onze broek tot de knieen oprollen. Schoenen en tas enz gaan in een kluisje. Net als ik me denk dat ik het best goor vind dat iedereen op blote voeten rond loopt gaan we een donkere gang in met water. En zo te ruiken zit er chloor of iets in dat water. Een paar tellen later komen we weer in een ruimte waar iedereen de voeten en benen af kan drogen.

We mogen verder en het spektakel kan beginnen. We komen in een zo goed als donkere ruimte en zakken tot onze knieen weg in de zwarte kussen. Erg grappig. De ruimtes die we daarna binnen gaan zijn verbazingwekkend en prikkelen al je zintuigen. We staan tot onze knieen in het water en zien op het water geprojecteerde vissen en bloemen die rondzwemmen. Heel gaaf. De volgende ruimte is gevuld met grote, witte strandballen die veranderen van kleur. Weer een andere ruimte is gvuld met bloemen die hangen aan het plafond. Het is zo’n mega gave ervaring. We raken niet uitgekeken en voordat we het in de gaten hebben,, zijn we weer bij onze lockers.

Eenmaal buiten moeten we weer wennen aan het felle daglicht en even bekomen van alles wat we gezien hebben. We besluiten een bus te nemen naar Tokyo station en daar een koffie te drinken. Van daaruit gaan we een bezoekje brengen aan de keizer van Japan. Tussen alle mega moderne wolkenkrabbers ontstaat ineens een open vlakte die heel sereen aanvoelt. We zijn aangekomen in de tuinen van het Imperial Palace. Bij het paleis komen we niet, maar we besluiten de keizerlijke tuinen te bewandelen. Zo mooi!

Na een tijdje is het mooi geweest en lopen we terug naar het station. Het is inmiddels ver na lunchtijd en we hebben gelezen dat onder het station een hele kelder zit vol met eettentjes. We gaan op zoek! Binnen in het station krioelt het van de mensen. We weten de juiste weg te vinden en scoren een broodje. Nadat we deze op hebben pakken we de trein naar de wijk Harajuku. Harajuku is een beetje een alternatieve wijk waar met Japanse straat mode. Hier loopt de jeugd verkleed als Cosplay (costume play). Hier zien we de Japanse meiden met geblonderdeede haren, strikken in het haar, korte rokjes en grote schoenen en zelfs gekleurde lenzen. We lopen door Takeshita Street wat ook weer krioelt van de mensen en gekke winkels. Je hebt hier winkels van 3, 4 of 5 etages met de gekste dingen.

We lopen door naar de Meiji-Jingu shrine. Vanuit de gekte van Takeshita street loop je ineens in een soort bos richting een prachtige tempel. Het blijft bizar om te zien hoe de stad elke paar honderd meter van gedaante wisselt.

Vanuit Harajuku besluiten we verder te lopen naar de wijk Shibuya met daarin de bekende Shibuya Crossing. Een kruispunt waar, als het stoplicht op groens springt, duizenden mensen tegelijk oversteken. Je loopt tussen de schreeuwerige billboards met duizenden andere mensen. Prikkels all over the place. Maar ook dit is weer fantastisch om mee te maken. We steken een paar keer over en staan dan ook bij het standbeeld van de bekendste hond in Japan; Hachi. Die pikken we even mee.

Na de Shibuya Crossing nog even van bovenaf vanuit de Starbucks bekeken te hebben gaan we door. Inmiddels zijn de benen vermoeid en besluiten we metro terug te nemen naar Ginza. We willen vanavond graag sushi eten en zoeken een restaurant uit in het bekende winkelcentrum Tokyo Plaza. Het restaurant zit op de 10e verdieping en we moeten een nummer trekken om te kijken wanneer we aan de beurt zijn. Er blijken nog 30 groepen voor ons te zijn. We laten de moed niet zakken en besluiten naar de rooftop bar te gaan. Ik lette niet goed op wat de aardige Japanse dame zei en voordat ik het wist stemden we in met een dikke entree prijs, maar was het wel happy hour. Eenmaal aangekomen bleek het vreselijk te zijn!!! En het happy hour duurde nog maar 15 minuten. Oeps… Gelukkig konden we er om lachen en hadden we wel een mooi uitzicht over Ginza. Na bijna 2 uur wachten waren we aan de beurt om te eten. Honger!

Eenmaal binnen krijgen we weer een hele nieuwe ervaring. We zitten naast een hoop andere mensen aan een sushi belt waar de sushi langs je af komt. je mag pakken wat je wil en aan als je klaar bent worden de bordjes geteld. Een top ervaring! We zitten een uurtje binnen en eten onze buik meer dan rond aan de heerlijke, verse sushi. We betalen nog geen 30 Euro voor 2 personen! Doe dat in Nederland maar eens na!

We wandelen moe maar weer voldaan terug naar het hotel. Wat een veelzijdige en fantastische 2 dagen. Tokyo blijft ons verbazen.