Toch nog Fuji op de foto

Een reisdagje vandaag. Na een zoet ontbijtje met croissants en kaneelbroodjes checkten we uit bij onze lieve gastheer. Na nog wat uitleg van hem en een hele diepe buiging namen we afscheid. Om zeker te weten dat we goede kant op zouden lopen met onze zware tassen liep hij nog een paar meter mee en zwaaide ons uit.

We namen de bus terug naar Odawara en pakten daar de shinkansen naar Nagoya. Een rit van ruim 2 uur. Het was een prachtige heldere dag en we werden beloond met een prachtig uitzicht op Mount Fuji! Veeeeel beter dan gisteren in Hakone waar we alleen de voet zagen. Wat een magisch uitzicht…

Op het station van Nagoya moesten we overstappen op een trein richting Nakatsugawa. Een stadje dicht tegen Magome-Juku aan waar we morgen een trail gaan lopen. Eenmaal in Nakatsugawa valt osn 1 ding op.. Het is hier uitgestorven!! Onze Ryokan ligt vlakbij het station en we kunnen dus lopen. Het is nog net geen 16.00 uur dus we kunnen nog niet inchecken, maar wel onze tassen achterlaten. Zo kunnen we even de buurt verkennen. We vallen allebei echt om van verbazing. Er is hier echt amper iemand te vinden! En dat terwijl het stadje er echt heel leuk uitziet. We dwalen wat rond en besluiten een Starbucks op te zoeken. Daar kunnen we alvast ons plan voor morgen maken.

Morgen gaan we namelijk een gedeelte van de oude handelsroute lopen die door het platteland en authentieke dorpjes gaat. De tocht is maar 8 kilometer, maar er zitten stukken bij waar we moeten klimmen. Ze geven aan dat je er zo’n 3 uur over doet. We starten in Magome-Juku en eindigen in Tsumago. Onze bagage sturen we vooruit en pikken we weer op in Tsumago.

Vanuit Tsumago moeten we nog 5 uur (!!!!) reizen om bij onze volgende bestemming te komen; Takayama. De planning morgen is dus strak.

Inmiddels is het 17.00 uur geweest en kunnen we onze spullen op onze kamer zetten. We slapen weer op de grond, maar hier lijkt een extra matrasje onder te liggen. Hopelijk is dat wat comfortabeler. De douche en toilet voor dames is een etage lager dan waar wij zitten. Ik krijg een kaartje met daarop een cijfercode voor de gedeelde badkamer. Dit zodat er absoluut geen mannen binnen kunnen komen. Zelfs de douchecabine kan op slot. Ik blijf het vreemd vinden…

We besluiten om op pad te gaan om wat te eten. Na 4 dagen kant en klaar maaltijden hebben we zin in iets anders. We gaan voor een kip restaurant. We lopen eerst aan de verkeerde kant naar binnen, waardoor we in een karaoke bar terecht komen. Wat een herrie! Wel heel grappig. Aan de andere kant zit het restaurant waar we uiteindelijk een leuke avond hebben.

En nu is het al weer tijd om ons klaar te maken om te gaan slapen. Morgen wordt pittig, maar leuk!