Nikko National Park

Vandaag staat een bezoekje aan Nikko NP op de planning. Na een sandwich van de 7-Eleven en een kop koffie op de hotelkamer, wandelen we de berg weer af richting het dorpje waar de bussen komen.

We zijn bang voor een enorme rij, maar we zijn op tijd en we hebben zelfs zitplaatsen. Fijn, want we zitten een uur in de bus die bergopwaarts moet. We besluiten op het punt te beginnen wat het verste weg ligt; de Ryuzu fall.

Tijdens de busrit zien we de herfstkleuren nog meer toenemen. De bergen lijken wel een lappendeken om zich heen te hebben. Dat belooft wat voor vandaag! Eenmaal aangekomen bij de waterval stelt deze absoluut niet teleur!

We drinken nog een kop koffie en gaan dan op zoek naar een leuke hike die we vanaf dit punt kunnen doen. We zien dat we van waterval naar waterval kunnen lopen. Een tocht van zo’n 2,5 uur. Dat moet lukken! Het eerste stuk moeten we even klimmen naar het begin van de route. Geen straf in deze omgeving rond de Ryuzu waterval. Al snel vinden we het startpunt van de hike en gaan we echt op pad.

Zodra we een paar honderd meter op pad zijn valt alle drukte om ons heen weg en lijken we even alleen op de wereld. Wat is de natuur hier mooi en wat is het heerlijk rustig! We genieten enorm. Af en toe komen we wat kleine groepjes Japanners tegen die ons allemaal vriendelijk begroeten met een hoofdbuiging en het voor ons inmiddels bekende konnichiwa. Het valt ons wel op dat ze ons allemaal tegemoet lopen. Wij lijken de enige die de stroomopwaarts gaan. Op zich ook wel begrijpelijk blijkt, want wij moeten op sommige stukken flink klimmen terwijl zij alleen maar afdalen.

Vandaag is ons meerdere keren bevestigd dat we er goed aan gedaan hebben om nu te gaan reizen. De kleuren hebben iets magisch. Van groen naar knalrood naar goudgeel naar fel oranje. Het is zo’n prachtig gezicht. Dit is het lange wachten meer dan waard!

We lopen het grootste gedeelte van de route over houten plateaus. Zo kun je en wat meer zien, en de planten worden niet plat getrapt. Het laatste stuk van onze route is wat onduidelijk. We merken heel goed dat we in een gedeelte van Japan zijn waar men niet of nauwelijks Engels spreekt. Er is blijkbaar een gedeelte van de trail afgesloten, maar het meeste staat in het Japans aangegeven. En laten wij dat nu net niet kunnen lezen…

Maar het komt goed. We komen uit bij nog meer pracht en praal. De Yudaki waterval. Ook al zo’n plaatje in de herfstkleuren. Het voelt een beetje alsof we aan het einde van de wereld zijn aangekomen. Boven op een berg bij een waterval. En nu? Op zoek naar een bus. Als die hier ergens rijdt… We proberen met handen en voeten aan wat parkeerwachters te vragen waar we naar toe moeten. We hebben namelijk ook geen bereik met onze telefoons. Gelukkig blijkt dat we maar 200 meter hoeven klimmen tot we bij de bushalte zijn. We hebben nog 2 wensen op ons lijstje; Lake Chuzenji en de Kegon waterval. We rijden met de bus een stuk om het meer en komen uit bij de waterval. Dit zou de mooiste moeten zijn van allemaal. We gaan met de lift naar een uitkijkpunt en zien inderdaad weer een prachtige waterval. Maar of dit nu echt de mooiste is…?

We hebben weer ruim 13 kilometer gelopen en inmiddels zijn onze benen moe. We gaan daarom aan de terugreis beginnen naar het dorpje van Nikko. We willen graag op station alvast plaatsen reserveren voor de treinen die we morgen nodig hebben, en we moeten nog diner en ontbijt halen.

Rond 17.15 uur komen we aan in ons fijne hotel waar we onze maaltijden weer opwarmen en heerlijk eten. Vanavond kunnen we weer even relaxen. Morgen staat in teken van reizen naar onze nieuwe verblijfsplaats Hakone. Hier hopen we Mount Fuji te kunnen gaan bewonderen. Een reis van zo’n 4,5 uur.

We zijn benieuwd wat Hakone ons te bieden heeft!