Met ons nieuwe huis op wielen naar onstuimig Katoomba

Maandagochtend. Het is zover: we laten ons fijne hotel in Sydney achter ons om ons eerste échte avontuur te starten: het ophalen van de camper!

Na een rit van 45 minuten met een Uber komen we aan bij het verhuurbedrijf. Vlak voor vertrek hadden we al bericht gekregen dat onze geboekte camper betrokken was bij een ongeluk. De oplossing? Een ‘upgrade’ naar een 5-persoons camper. We kijken het terrein over en zien ‘m direct staan. En… dat ding is gigantisch!

We melden ons bij de balie en krijgen de volledige uitleg over alles wat erop en erin zit. En dat is… veel. Héél veel. Na een paar minuten tolt ons hoofd al van alle info over watertanks, accu’s, gasflessen en toiletcassettes. Als dat maar goed komt…

Dan het moment van de waarheid: Dirk mag met dit gevaarte van 8 meter lang, 3 meter breed en 4 meter hoog de weg op. Het links rijden is op zich al een uitdaging, maar met zo’n giga unit is het echt even wennen. Gelukkig blijkt Dirk een natuurtalent.

Anderhalf uur later bereiken we Katoomba, een klein bergdorpje in de Blue Mountains. We hebben hier bewust de eerste overnachtingen al geboekt bij Katoomba Falls Tourist Park 4.4 , zodat we rustig kunnen wennen aan de camper. Maar eerst: boodschappen. En daarmee dient uitdaging twee zich aan: het vinden van een parkeerplek. We spotten drie lege parkeerplaatsen op rij; onze camper past er nét in.

Rond een uur of drie ’s middags koersen we naar de camping. We besluiten eerst de camper rustig in te richten en alles een plekje te geven. Al snel blijkt dat we toch nog wat cruciale dingen missen in de supermarkt. We nemen de bus terug naar het dorp, doen de laatste boodschappen en besluiten er gelijk maar wat te eten bij 8Things Eatery 4.5 .

De Vuurdoop: Wind, Regen en Hagel

Die nacht krijgen we direct de vuurdoop. Het weer slaat compleet om. Het waait kei- en keihard en de temperatuur maakt een duikvlucht: van 33 graden gisteren naar maximaal 14 graden vandaag.

Zodra we opstaan, zien we dat het buiten niet best is. We ontbijten, rusten wat en wachten de eerste bui af. Vol goede moed gaan we toch op pad; we willen een paar mooie uitkijkpunten meepakken. We zijn nog geen tien minuten onderweg of de hemel barst opnieuw open. Bij het eerste uitzichtpunt zien we dan ook… letterlijk niks. Alleen een dichte, grijze muur van mist. De weer-app laat zien dat het pas laat in de middag misschien opklaart. Dit heeft geen zin. We draaien om en gaan terug naar de camper.

Net na de lunch wagen we nog een poging: de Scenic Railway. We kunnen hier met een kabelbaan het dal in. Daar lopen we een uurtje rond, waarbij regen en droge momenten elkaar in hoog tempo afwisselen. Het is echt geen beste dag. We geven het op en settelen ons in de camper met een boekje. Even later breekt de zon door, maar die wordt vrijwel direct gevolgd door… een hagelbui. Wat een bizarre dag.

Het entertainment hier op de camping, en eigenlijk overal, wordt verzorgd door de kaketoes. Het stikt ervan. Het zijn prachtige, grote dieren die onwijs veel herrie maken. Je mag ze niet voeren, maar een aantal campinggasten trekt zich daar niets van aan. Op een gegeven moment zitten er meer dan twintig luid krijsende kaketoes om ons heen.

De weer-app belooft dat morgen een betere dag wordt. Het kwik zou weer stijgen naar 19 graden en we zouden de zon moeten zien. We stellen onze wandelingen dus uit tot morgen. Duimen maar!