Dune 45 en Deadvlei

Onze eerst nacht kamperen zit erop!
En dat was niet bepaald een succes… Zodra we in bed lagen begon er buiten een zandstorm. Het lawaai was oorverdovend en we werden zelfs in de tent gezandstraald. Probeer dan maar eens te slapen… En helaas.. Deze zandstorm hield de hele nacht aan. Toen om 04.45 uur de wekker ging, hadden we amper een oog dicht gedaan.

Dune 45

Rond 05.30 uur hadden we het hele zooitje weer in weten te klappen en gingen we op pad naar de Sossusvlei. Toen de zon net op kwam kwamen wij aan bij de beruchte (of is het beroemde?) Dune 45. Deze zandduin zouden we gaan beklimmen. De tocht naar boven was erg zwaar. Het waaide enorm hard dus het zand zat overal. Maar eenmaal boven (Dirk nog een stukje verder dan ik) was het uitzicht super mooi!

Deadvlei

Weer beneden (dat was leuker dan het naar boven lopen) zijn we in de auto gestapt om verder te rijden naar Deadvlei. De laatste kilometers zijn alleen begaanbaar met een 4×4. Je rijdt dus echt door los zand. Dat was even wennen en spannend, maar uiteindelijk erg leuk (al dachten de tonijnsalade en de yoghurt in de koelkast daar anders over… Alles zat onder.) Rond 09.30 kwamen we aan op de parkeerplaats. We moesten nog ruim een kilometer lopen om bij Deadvlei te kunnen komen. Inmiddels was het bloedheet en waaide het nog steeds heel erg hard. Ook dit werd een pittige tochtje. Maar het resultaat mocht er zijn!
Wat een prachtig en fascinerend landschap!

Maar dat zand… Het zat (en zit nog steeds) overal! En die hitte… Pfffff. Het was vandaag 38 graden in de schaduw. Klein detail… Er is hier GEEN schaduw!! Rond lunchtijd waren we terug op de campsite. Buiten zitten was niet te doen.. We zijn dus maar in de bar gaan zitten. Net zo warm, maar hier stond tenminste geen wind.

Inmiddels zijn we allebei doodop. De wind is nu gaan liggen, maar dat is waarschijnlijk stilte voor de (zand)storm. Morgen rijden we via Solitaire naar Swakopmund. Een rit van zo’n 350 kilometer. Maar eerst slapen…. Hoop ik…